100 Χρόνια Ιστορίας του Ολυμπιακού

Μια Μαγιάτικη Ωδή με τα μάτια της Ψυχής

Το ημερολόγιο έγραφε Τετάρτη 17 Μαΐου 1990 και άλλη μια σχολική χρονιά πλησίαζε προς το τέλος της. Για τον 13άχρονο τότε πιτσιρικά της πρώτης γυμνασίου αυτή ήταν η πιο δύσκολη απ’ όλες. Ερχόμενος από το ειδικό σχολείο για παιδιά με οπτική αναπηρία (K.E.A.T.) αντιμετώπισα διάφορες δυσκολίες όπως για παράδειγμα δυσκολίες προσαρμογής στο νέο σχολικό περιβάλλον αλλά και δυσκολίες αποδοχής από τους καινούριους μου συμμαθητές. 

Καμιά εντύπωση δεν προκαλούσε στην τάξη η τρέλα μου για την αγαπημένη μου ομάδα παρά το νεαρό της ηλικίας μου. Τα τετράδια και τα βιβλία θύμιζαν περισσότερο γήπεδο με τ’ αυτοκόλλητα της carousel που κολλούσα επάνω, παρά σχολική ύλη. Το ερυθρόλευκο κασκόλ ήταν πάντα στη σχολική τσάντα και έβγαινε όταν η περίσταση το απαιτούσε. Επιτέλους 13.25 και το κουδούνι χτύπησε. Παίρνοντας βιαστικά τη τσάντα στον ώμο τρέχω να προλάβω το πρώτο λεωφορείο για να επιστρέψω στο σπίτι μου στο Γαλάτσι κάνοντας την καθιερωμένη στάση στο περίπτερο για να διαβάσω το πρωτοσέλιδο του φωτός. Με γοήτευαν πολύ τα μεγάλα γράμματα και οι φωτογραφίες των παικτών της ομάδας που με δυσκολία μπορούσα να δω.
Οι ώρες περνούσαν και ο 48ος τελικός του κυπέλλου Ελλάδας Ο.Φ.Η.-Ολυμπιακός ολοένα και πλησιάζει στην έναρξη του. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και κοιτώντας τις αφίσες του Θρύλου, άκουγα τα τελευταία νέα πριν τον τελικό στο ραδιόφωνο συντονισμένος στην Ε.Ρ.Α. 2 και στην μοναδική καθημερινή – αν θυμάμαι καλά – ραδιοφωνική αθλητική εκπομπή την εποχή εκείνη με τους Ηρακλή Κοτζιά και Βάσω Μώραλη (3 και 5΄ – Ώρα για σπορ!).
Φορώντας το φούτερ με την ξεθωριασμένη από τα πλυσίματα προσωπογραφία του Λάγιος Ντέταρι προσπαθούσα να συνδέσω το βίντεο με την τηλεόραση ώστε να γράψω τον αγώνα που έμελλε να είναι η απαρχή της μεγάλης & σπάνιας συλλογής που θα δημιουργούσα με ολόκληρους αγώνες και στιγμιότυπα της αγαπημένης μου ομάδας. Με χίλιους κόπους τα κατάφερα τελικά και η κασέτα ήταν έτοιμη για εγγραφή. Λίγα λεπτά είχαν μείνει πριν ο Ολυμπιακός βγει στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού σταδίου και η αγωνία μου μεγάλωνε σκεπτόμενος τους δυο χαμένους τελικούς στο ίδιο γήπεδο από τον Παναθηναϊκό.
Οι κλασικές διαφημίσεις της εποχής εκείνης και στην περιγραφή του αγώνα ο Παύλος Γερακάρης να ανακοινώνει τις συνθέσεις των δυο ομάδων υπό τις ιαχές οε, οε, οε, οε, Θρύλε θεέ!!! Ο.Φ.Η.: Χανιωτάκης, Βάβουλας, Γκουλής, Πατεμτζής, Ανδρεανίδης, Ίσις, Τσίμπος, Βέρα, Βλαστός, Νιόπλιας και Κάβουρας. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ταληκριάδης, Αποστολάκης, Καραταίδης, Παχατουρίδης, Αλεξίου, Τσαλουχίδης, Μαυρομάτης, Κωφίδης, Αναστόπουλος, Ντέταρι και Μητρόπουλος.
Οι τελευταίες αναμνηστικές φωτογραφίες και ο Σταύρος Ζακεστίδης σφυρίζει την έναρξη της αναμέτρησης. Ο Θρύλος μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι κερδίζοντας το πρώτο κόρνερ στα πρώτα δευτερόλεπτα του παιχνιδιού. Η προσπάθεια του Πατεμτζή καταλήγει άουτ στο 4’. Στο 12’ ο Γιώτης Τσαλουχίδης με κεφαλιά ύστερα από σέντρα του Σάββα Κωφίδη γράφει το 0-1 για τον τυπικά φιλοξενούμενο Ολυμπιακό ξεσηκώνοντας τους 40.000 και πλέον οπαδούς του στις εξέδρες και εμένα από τον καναπέ οπού σε χρόνο dt (ντε τε) πετάχτηκα μπροστά στην τηλεόραση με την μητέρα μου να φωνάζει «Δεν κάνει Γιώργο τόσο κοντά για τα μάτια σου» αλλά ποιος ακούει εκείνη την ώρα. 

Στο 17’ ύστερα από μπάσιμο του Βέρα ο Ίσις δεν προλαβαίνει να βρει την μπάλα και να την στείλει στα δίχτυα. Στο 20’ ο Χανιωτάκης θα εξουδετερώσει την κεφαλιά του Αναστόπουλου. Ο Ολυμπιακός θα γίνει πιο πιεστικός και στο 29’ ο Λάγιος Ντέταρι θα γράψει το 0-2 από τα 11 βήματα ύστερα από την ανατροπή του Αναστόπουλου από τον Χανιωτάκη. Στο 33’ το σουτ του Βέρα δεν θα βρει στόχο. Έτσι τελείωσε το 1ο ημίχρονο με τον Ολυμπιακό να προηγείται με 0 – 2.

Μόλις στο δεύτερο λεπτό της επανάληψης από σέντρα του Βέρα ο Βλαστός με κεφαλιά θα μειώσει σε 1-2 και θα δώσει νέο ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Η υπεροχή των Κρητικών στα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου είναι εμφανής και θα βρουν και άλλο ένα γκολ στο 53’ όταν από έξυπνη σέντρα του Βέρα ο Τσίμπος θα νικήσει τον Ταληκριάδη και θα γράψει το 2-2. Μετά το σοκ της ισοφάρισης οι ερυθρόλευκοι προσπαθούν με τους Αναστόπουλο και Μητρόπουλο να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις στα καρέ του Ο.Φ.Η. χωρίς αποτέλεσμα. 

Από την πλευρά τους οι Κρητικοί εκμεταλλευόμενοι τα προβλήματα του Ολυμπιακού στην ανάπτυξη παραμένουν πολύ επικίνδυνοι στις αντεπιθέσεις. Στο 69’ ύστερα από εκτέλεση κόρνερ του Ντέταρι και μέσα στο πανδαιμόνιο ο Γιώτης Τσαλουχίδης με κοντινό σουτ θα δώσει ξανά το προβάδισμα στον Ολυμπιακό με 2-3. Οι Πειραιώτες χωρίς άγχος και με τον Ντέταρι σε μεγάλα κέφια προσπαθούν να βρουν και τέταρτο τέρμα. Στο 78’ ο Ο.Φ.Η. θα μείνει με 10 παίκτες λόγω της αποβολής του Βάβουλα με δυο κίτρινες κάρτες. Το κερασάκι στην τούρτα θα έρθει στο 90’ όταν ο Ντέταρι με μια προσωπική ενέργεια και αφού αδειάζει δυο αμυντικούς του Ο.Φ.Η. θα στείλει την μπάλα στα δίχτυα του Χανιωτάκη, για να διαμορφώσει το τελικό 2-4 και ένα σπουδαίο, ένα εκπληκτικό Μαγυάρικο γκολ, όπως θα αναφωνήσει και ο Παύλος Γερακάρης που ήταν στην περιγραφή της αναμέτρησης. 

Ο Τάσος Μητρόπουλος συγκινημένος θα σηκώσει το 18ο κύπελλο για τον Ολυμπιακό στον Αττικό μαγιάτικο ουρανό και εγώ «βλέποντας» τα ινδάλματα μου, θα κάνω το δικό μου γύρο του θριάμβου στο σαλόνι γεμάτος χαρά και ικανοποίηση σε μια εποχή δύσκολη για το σύλλογο και σε μια κασέτα που θα λιώσει στο βίντεο από το πολύ παίξιμο.
Αναμνήσεις μιας ζωής μέσα από τα δικά μου ταλαιπωρημένα μάτια αλλά και μέσα από την καρδιά μου, που δεν θα σταματήσει να χτυπά ποτέ για τον δαφνοστεφανωμένο.

Κλουβάτος Γιώργος